شرایط اسفناک دستیاران پزشکی - وبلاگ داستان نویسی

دوران دستیاری یکی از سخت ترین دوره ها در زندگی هر انسانی می تواند باشد. اگر فقط دوران رزیدنتی را نگاه کنیم حداقل چهار سال دوندگی مداوم، شب بیداری، خستگی، حجم درسی بسیار بالا و کشیک های پی درپی از شاخصه های آن است. اما اگر از یک دورنمای کلی تر به موضوع نگاه کنیم کسی که رزیدنت می گردد قبل از آن هفت سال دوران پزشکی عمومی را طی نموده و سپس در بیشتر مواقع به عنوان طرح عمومی در یکی از دورافتاده ترین جا های این سرزمین خدمت نموده و حالا به امید یک زندگی بهتر وارد دوران رزیدنتی شده است.

این دورنما به این معناست که وی در آستانه 30 سالگی هیچ چیزی در زندگی اش ندارد، چهار سال هم باید دوران دستیاری را بگذراند. دوباره در یکی از منطقه ها محروم، دوران طرح تخصص خود را بگذراند تا سرآخر در حدود 35 سالگی یا کمی کمتر تازه زندگی خود را شکل دهد.

مشخص است که چنین دورنمایی تا چه میزان می تواند خردنماینده و نابودگر باشد. مشخص است که دولت باید برای چنین کسی حداقل رفاه ممکن را تأمین کند. نباید در این دوران دغدغه کرایه خانه و غذا و خرج فرزند را داشته باشد. این کاری است که در کشور های دیگر انجام می گردد و حقوق رزیدنتی تکافوی یک زندگی با رفاه حداقل را به خوبی می دهد. در ایران، اما رزیدنت ها حداقل حقوق ممکن را دریافت می نمایند.

شاید باورکردنی نباشد که اکنون حقوق یک رزیدنت چیزی بین دو تا سه میلیون تومان است. مشخص است که با این مبلغ و با تورم و گرانی افسارگسیخته مملکت ما زندگی به بدترین شکل ممکن ادامه خواهد یافت. متأسفانه هنوز که هنوز است دولت به دستیاران پزشکی به عنوان یک نیروی کار بسیار ارزانی نگاه می نماید که باید در بدترین شرایط ممکن برترین عملکرد را داشته باشند.

دولت به این بهانه که شما دارید با امکانات دولتی آموزش می بینید و به خواسته خودتان وارد رشته تخصصی شده اید هرگونه فشار و بهره کشی از رزیدنت ها را برای خود مجاز می داند، غافل از اینکه در کشور ما یک دانشجوی پزشکی هیچ راهی جز این ندارد. این سیاست دولت فقط و فقط سبب خواهد شد که سیستم پزشکی با افت شدید کیفیت درمان و آموزش روبه رو بوده و در نهایت این مردم هستند که از این موضوع متضرر خواهند شد.

چگونه دولت انتظار دارد که دستیاران پزشکی زیر بار این همه تبعیض و نابرابری برترین عملکرد و بهره وری را داشته باشند؟ تنها راه حل بحران مزبور این است که رزیدنت نیز یک کارمند محسوب شده و حقوق و مزایای آن بر طبق مصوبه وزارت کار پرداخت گردد.

بعلاوه باید به رزیدنت کارانه مناسب برای این همه سختی و فشار کاری پرداخت گردد. البته باید در کنار آن حتما به شرایط نابسامان دانشگاه های ما نیز رسیدگی گردد که شرح آن مجالی دیگر را می طلبد.