نویسندگان مشهوری که از مدرسه اخراج شدند

به گزارش وبلاگ داستان نویسی، وب سایت ایران آرت: برای برخی از ما احساسمان به مدرسه کاملا در نوسان است. تازگیِ آن به تدریج کم شده و تکالیف هولناک از راه می رسند. شاید همین الان هم از آن خسته شده باشید. با همه این ها می دانیم که مدرسه ارزشمند است.

نویسندگان مشهوری که از مدرسه اخراج شدند

اما این حقیقت وجود دارد که شخصیت های ادبی برجسته ای هم هستند که به دلایلی مدرسه را نیمه کاره رها کرده اند یا بیرون انداخته شده اند. شاید در مورد بعضی از آن ها هم شنیده باشید: مارک تواین، جک لندن، ویلیام فاکنر، هارپر لی، اسکات فیتزجرالد و ... اما حالا قرار است یک فهرست از افراد معاصر در این زمینه را معرفی کنیم.

در ادامه فهرستی از نویسندگان موفقی آمده که مدرسه را ترک کردند، مرخصی دریافتد یا اخراج شدند و به سوپراستارهای روشنفکر تبدیل شدند.

شرلی جکسون

جکسون در دانشگاه روچستر پذیرفته شد و بخشی از کلاس 1938 بود تا اینکه در سال دوم ترک تحصیل کرد. شاید ترک تحصیل واژه درستی نباشد؛ در واقع نمراتش آنقدر بد بود که از او خواستند آنجا را ترک کند. راث فرنکلین در بیوگرافی جکسون می نویسد که این نویسنده می گوید بیرون انداخته شده چون به کلاس ها نمی رفته چون از آن ها متنفر بوده. او سال بعد را به نوشتن گذرانده و خودش را مجبور کرده که روزی حداقل هزار کلمه بنویسد.

و وقتی برای پذیرش در دانشگاه سیراکیوس اقدام کرد، این کار را با هدف تبدیل نوشتن به حرفه اش انجام داد. او در سپتامبر 1937 در دانشگاه پذیرفته شد، خیلی سریع راهش را پیدا کرد، کارهایش را منتشر کرد و در 1940 فارغ التحصیل شد.

ساموئل آر. دیلنی

یکی از بهترین نمونه های نویسندگانی که کالج را پس از تنها یک نیم سال تحصیلی ترک کرد و البته بعد به عنوان یک استاد دانشگاه برای درس دادن در چندین مدرسه خوب ازجمله دانشگاه ماساچوست، کورنل و تمپل بازگشت. وقتی در سال 2011 مصاحبه کننده از او پرسید چرا تحصیل را ترک کرد، دیلنی پاسخ داد: به اندازه کافی باهوش نبودم. اما مطمئنا با در نظر دریافت استعداد او در نویسندگی این حقیقت نداشت.

او اینطور ادامه داد: منظورم این است که من فاقد یک نظم یا استعداد سازمان یافته بودم. من مطالعه را در چنته داشتم. حقایق و تاریخ ها را جمع می کردم. اما برای خوب بودن در کالج باید بتوانی زمانت را مدیریت کنی؛ که من نتوانستم این کار را بکنم تا خودم را نجات دهم.

من یک چیز را شروع می کردم و بیست دقیقه بعد روی موضوع دیگری بودم. مدتی طول کشید تا فهمیدم اگر یک معلم مرا می کشید کنار و می گفت: بیا حرف بزنیم، اینجوری باید این کار را بکنی شاید یاد می گرفتم که چطور از این مساله به سلامت عبور کنم. اما هیچکس این کار را نکرد.

فرن لبوویتز

فرن لبوویتزِ بامزه یک دانش آموز افتضاح بود. او در مصاحبه اش با رادیو سی بی سی گفت یکی از دلایلی که تکالیفش را در دبیرستان انجام نمی داد این بود که خیلی سرگرم خواندن بود و اغلب به این خاطر از کلاس بیرون انداخته می شد.

کتابی که داشتم می خواندم را پشت کتاب درسی می گذاشتم... در مدرسه گرامر بارها از کلاس بیرون انداخته شدم چون داشتم جیمز تربر می خواندم و نمی توانستم نخندم. نمی توان جیمز تربر را پنهانی خواند.

کورمک مک کارتی

اگر حتی یکی از رمان های مک کارتی را خوانده باشید می دانید که او کاری را نصفه انجام نمی دهد بلکه بیشتر احتمال دارد آن کار را دو برابر انجام دهد. پس شاید تعجب نکنید اگر بفهمید او تنها یک بار از دانشگاه تنسی ترک تحصیل نکرد، بلکه دو بار این کار را کرد. دفعه اول سال 1953 برای پیوستن به نیروی هوایی که چهار سال بعد از آنجا اخراج شد و بار دوم که برای تحصیل فیزیک و مهندسی به دانشگاه رفت و تنها دو سال بعد بیرون آمد. بر اساس خواندنِ کورمک مک کارتی نوشته ویلارد گرین وود، در طول همین دومین حضورش در کالج بود که مک کارتی سبک نقطه گذاری متمایز خود را توسعه داد.

دوریس لسینگ

دوریس لسینگ، برنده جایزه نوبل، به زحمت حتی دوره دبیرستان را شروع کرد. او در یک مدرسه دخترانه مذهبی کاتولیک حاضر شد که از آن متنفر بود و سر آخر اجازه داده شد که در سیزده سالگی به خانه برشود تا به یک مدرسه شبانه روزی برود. این یکی بهتر بود اما لسینگ از آن هم متنفر بود و بعد از ابتلا به بیماری فرساینده التهاب ملتحمه از ادامه تحصیل اجتناب کرد. در چهارده سالگی او برای همیشه ترک تحصیل کرد.

جکی کالینز

والدین جکی کالینز، نویسنده رمان های پرفروش عاشقانه، او را به یک مدرسه دخترانه فرستادند. او در سال 2012 در مصاحبه ای گفت: من شبیه دخترهای دیگر نبودم. یک دوست داشتم که چند سالی از من بزرگ تر بود که هر آنچه را که بلدم از او یاد گرفته ام. و بقیه فقط یک مشت دختر کوچولوی احمق بودند. او دردسرهای زیادی کشید: نوشتن و فروش ادبیات جنسی، سیگار کشیدن و در نهایت در 15 سالگی اخراج شد.

در واکنش به این اتفاق او یونیفرم مدرسه اش را در رودخانه تیمز انداخت. پس از آن به هالیوود رفت و به خواهرش پیوست، مدتی با مارلون براندو رابطه داشت، کارنامه بازیگری کوتاهی داشت و خیلی زود به نویسندگی پرداخت. اولین کتاب او در سال 1968 تبدیل به یک کتاب پرفروش شد و تمام کتاب های پس از آن نیز همینطور.

لوییس لوری

نویسنده آینده بخشنده که در سال 1954 در دانشگاه براون امریکا پذیرفته شد، بعد از سال دوم در سن 19 سالگی دانشگاه را ترک کرد تا با یک افسر ارتش نیروی دریایی ازدواج کند. او می نویسد: آن روزها زنان از این کارها می کردند. چندین سال بعد، بعد از چهار بچه و فعالیت های فراوان، او تصمیم گرفت که مدرکش را بگیرد و تحصیلاتش را تکمیل کند.

او نوشت: بچه هایم در ایالت مِین بزرگ شدند. من هم. به کالج دانشگاه مین جنوبی برگشتم، مدرکم را گرفتم، تحصیلات تکمیلی ام را تمام کردم و بالاخره نوشتن حرفه ای را شروع کردم، چیزی که از دوران بچگی آرزویش را داشتم.

توبیاس ولف

توبیاس ولف مجبور بود که توصیه نامه هایش برای ورود به مدرسه هیل، یک مدرسه خصوصی در پنسیلوانیا را جعل کند. او توانست وارد آن مدرسه شود اما بعدها اخراج شد؛ به دلایلی نظیر عدم موفقیت در دریافت نمرات خوب، داشتن اتاق نامرتب و خوردن چیپس سیب زمینی وقتی از پنجره آویزان شده بود.

اگرچه در 1990 این مدرسه به او درجه افتخاری داد. رمان مدرسه قدیمی ولف به طور عمده بر اساس تجربیات او از مدرسه هیل نوشته شده و حتا عکس روی جلد هم مربوط به سالن ناهارخوری آن است.

منبع: برترین ها
انتشار: 15 آبان 1398 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: romantizm.ir شناسه مطلب: 117

به "نویسندگان مشهوری که از مدرسه اخراج شدند" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "نویسندگان مشهوری که از مدرسه اخراج شدند"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید