مقاله: آشنایی با جغرافیای استانی کشور چین
به گزارش وبلاگ داستان نویسی، در میان استان های کشور چین چهار شهرداری وجود داشته که بخشی از یک استان نمی باشد. این مناطق نهادهای مستقلی هستند که به طور مستقیم گزارش خود را به پکن ارائه می کنند. کوچکترین این شهرداری ها تیانجین (Tianjin) با جمعیتی بیش از 10 میلیون نفر و بزرگترین آن ها چانکینگ (Chongqing) با جمعیتی در حدود 30 میلیون نفر است. هنگ کنگ و ماکائو جزء مناطق خاص اداری کشور چین به شمار رفته و اصطلاحا به آن ها SAR نیز گفته می گردد. سابقا این مناطق بخشی از مستعمرات بوده اند که در اواخر دهه 1990 میلادی به کشور چین واگذار شده اند. هنگ کنگ مستعمره انگلستان و ماکائو به عنوان مستعمرات پرتغال بوده است. اقتصاد و سیستم سیاسی متمایز آن ها تحت نظارتی جداگانه از سرزمین اصلی می باشند. SAR ها پول و مجلس کنندگان خود را داشته به طوری که برای مسافران و گردشگران به صورت کشورهایی جداگانه شناخته شده اند. بر مبنای قاعده یک کشور، دو سیستم، دولت چین قول داده تا این شرایط را تا سال 2047 برای مناطق خاص اداری حفظ نماید.
در برخی از مناطق کشور چین، توسعه بسیار فوق العاده بوده است. در سال 1978، شنزن (شنزن) که در نزدیکی هنگ کنگ واقع شده بود و ژوهای (Zhuhai) که در کنار ماکائو نهاده شده بود، مناطقی روستایی بوده که اغلب به ماهیگیری مشغول بوده اند. در طول چند سال هر دوی آن ها تبدیل به شهرهایی مدرن و شلوغ شده و در سرشماری که در سال 2010 انجام گرفت جمعیت شنزن به بیش از 10 میلیون نفر و جمعیت ژوهای به بیش از 1.5 میلیون نفر افزایش یافته و هم اکنون نیز در حال رشد می باشد. مناطق ویژه اقتصادی به دلیل شرایط خاصی که برای آن ها به وجود آمد دچار تغییرات زیادی شد. به عنوان مثال پودونگ (Pudong) که سراسر آن را در سال 1990 زمین های کشاورزی فرا گرفته بودند، امروزه بیشتر از نیویورک دارای آسمان خراش بوده و یکی از مراکز اصلی چین برای امور مالی و تجاری می باشد.
اکثر کشورها به مناطق مختلف و متنوعی به نام استان تقسیم بندی شده اند. اما غیر از استان های کشور چین واحدهای تقسیم بندی دیگری نیز وجود خواهد داشت. در کشور چین بخش هایی وجود داشته که به صورت خودمختار می باشند، البته که تا خود مختاری کامل این مناطق فاصله زیادی وجود دارد. برای گردشگرانی که به کشور چین سفر می کنند تمامی این مناطق مختلف می تواند به عنوان استان های کشور چین در نظر گرفته گردد اما در واقع این تفاوت ها در بحث های سیاسی بسیار مورد اهمیت است. در این مناطق اغلب زبانی که صحبت می گردد مربوط به گروه های قومی اقلیت می باشد و اغلب نشانه هایی از دوزبانه بودن آن ها را می توانید مشاهده کنید.
منبع مقاله: آشنایی با جغرافیای استانی کشور چین