بهار رنگی و خانواده موتورسوار

به گزارش وبلاگ داستان نویسی، خیابان بهار سال هاست که مرکز خرید لباس بچگانه است. با ده ها مغازه و پاساژ لباس کودک.این خیابان محل گذر پدران و مادرانی است که قصد خرید لباس یا کفش برای بچه هایشان دارند. با این وجود در این خیابان جای رنگ های شاد و جذابیت برای بچه ها خالی بود.

بهار رنگی و خانواده موتورسوار

خبرنگاران- شقایق عرفی نژاد: حالا نزدیک به دو ماه است چند تندیس و نقاشی دیواری در این خیابان نصب و کار شده که قرار است چهره دیگری به آن بدهند. اگرچه قرار دادن این المان ها با هدف زیباسازی و ایجاد جذابیت برای بچه ها در محیطی رنگی انجام شده، اما نمی توان منکر نقایص اجرایی و حتی مفهومی بعضی از این المان ها شد به خصوص المان خانواده ای که 5 نفره سوار یک موتورسیکلت شده اند و اساساً برای ترغیب به تشکیل خانواده های پرجمعیت و فرزندآوری طراحی شده ضمن اینکه اجرای ضعیفی هم داشته است.

معاون فرهنگی سازمان زیباسازی درباره این المان ها می گوید: بیشتر المان هایی که در شهر نصب می شوند از جمله تعدادی از المان های خیابان بهار متعلق به مراسم مختلف از جمله بهارستان در ابتدای سال و همین طور برگزیده دوسالانه ها و سمپوزیوم ها هستند. این المان ها بعد از پایان مناسبت جمع آوری می شوند. اما اداره زیباسازی منطقه 7 این المان ها را که از خیابان های مختلف منطقه جمع شده بودند، به خیابان بهار آورد تا رنگ و شکل خیابان بهتر شود.

فرزاد طالبی درباره نحوه انتخاب المان های شهری موقت و کیفیت آنها هم می گوید: هیئت داوری از استادان مجسمه سازی علاوه بر المان های شهری کارهای بهارستان را هم داوری می کنند و کارهای خوب را به طور موقت در جایی نصب می کنند. این کارهای موقت موضوعی و مربوط به دوره خاصی است. بنابراین طبیعی است که کیفیت کاری را که قرار است در جایی ماندگار باشد، ندارند.

محمد گودرزی مدیر اداره زیباسازی منطقه 7، این المان ها را این طور معرفی می کند: المان موتور المانی است که در خیابان سهروری بوده و ترمیم شده و حالا در ضلع غربی خیابان بهار واقع شده است. این المان مفهوم خانواده را تداعی می کند. روبه روی همین المان و در ضلع شرقی، المان معروف به خانواده نصب شده که پدر، مادر و بچه هستند. سه المان کودک هم هست که با فاصله نصب شده اند و تندیس هایی از بچه ها و نوجوانان هستند. نقاشی دیواری هم با مضمون کودک در ضلع غرب خیابان کار شده است.

او اساس شکل گیری این کار و جذاب تر شدن این خیابان برای بچه ها و البته پدر و مادرهایشان را یادآوری می کند: یکی از مهم ترین دلایل این کار این است که خیابان بهار به عنوان مرکز خرید لباس کودک در تهران شناخته شده است. بنابراین، می خواستیم وقتی خانواده ها و بچه هایشان به این خیابان می آیند، با منظر شهری جذابی روبه رو شوند.

او درباره اینکه آیا کارشناسانی در شهرداری این آثار را انتخاب کرده اند و روی آنها نظارت داشته اند، توضیح می دهد: ما کارشناس نداریم. اما از سازمان زیباسازی استعلام کردیم تا المان هایی برای رنگی شدن و جذاب شدن این خیابان برای بچه ها در اختیار ما بگذارند. در رنگ آمیزی مجدد هم از نظرات دانشجویانی که رنگ آمیزی را برعهده داشتند، استفاده کردیم. به خصوص خانم حاجوی، شهردار منطقه، کمک های زیادی برای رنگ آمیزی این المان ها به ما کردند.

  • باید مخاطب کودک را در تمام المان های شهری در نظر گرفت

جمال الدین اکرمی مربی نقاشی بچه ها است. او مدت ها در کانون پرورش فکری بچه ها و نوجوان مربی نقاشی بوده و در ضمنً کتاب های زیادی هم برای بچه ها نوشته است. او المان های شهری را به چندگونه تقسیم می کند: بخشی از المان های شهری به صورت نقاشی و دیوارنگاره ها هستند. این هنر از نیویورک امریکا شروع شد و بیشتر مخصوص خلافکاران بود که روی دیوارها علامت می گذاشتند تا محدوده شان را مشخص کنند. بعدها هنرمندان از این روش استفاده کردند و آثار هنری را به دیوارهای خیابان ها و پل ها و متروها منتقل کردند و به عنوان هنر ارتباطی مورد استفاده قرار دادند. این هنر در تمام شهرهای دنیا از جمله تهران جا باز کرد. بخشی از این کار در تهران توسط سازمان ها و نهادهای دولتی و خصوصی و بخشی از سوی هنرمندان به طور شخصی انجام می شود. بخشی از این نگاره ها والمان ها هم به صورت پیکره هستند که شامل مجسمه های شهری در میدان ها هستند. کودک هم از همه این نمونه ها و المان های شهری بهره می گیرد. چون از کنارش می گذرد و چه برای او طراحی شده باشند و چه برای بزرگسال، آنها را می بیند. در نتیجه باید در طراحی المان ها بسیار دقت کرد و مشخص کرد از طراحی یک المان چه هدفی دنبال می شود.

  • المان های خیابان بهار چه می گویند؟

اکرمی درباره نمادموتور در خیابان بهار به عنوان یک نماد از نهادهای دولتی، می گوید: کودک جنبه منفی این نماد را نمی بیند. وقتی در معرض دید قرار گرفته است، کودک دورش می چرخد و آنچه از آن دریافت می کند این است که شما حق دارید همراه خواهر و برادرتان سوار موتور شوید در حالی که پدر جلو نشسته و مادر پشت و بدون هیچ محافظی در شهر حرکت کنید. من نمی دانم آیا واقعاً هنرمندان در طراحی این آثار آزادند یا نهادی مثل شهرداری تصمیم می گیرد. این را هم نمی دانم که آیا واقعاً از روان شناسان و گرافیست های حرفه ای نظر خواسته اند یا خیر. اما این مهم است که این المان چه مربوط به کودک باشد و چه نباشد، آیا ما حق داریم المانی را در معرض دید عموم قرار دهیم که پیام منفی دارد؟

اکرمی درباره اثر دیگر هم که کودکی را همراه خانواده اش با چمدان و کوله پشتی نشان می دهد این طور می گوید: در این نماد واقعاً چه چیز را می خواهیم نشان دهیم؟ آیا اشاره مان به سفر درون شهری است؟ آیا واقعاً حمل کوله پشتی و چمدان توسط یک خانواده در یک سفر شهری، عام است؟ واقعاً این طور نیست. بنابراین این نماد چه چیزی را قرار است انتقال دهد؟

او پیشنهاد می کند که در هر المان شهری چه مخاطبش کودک باشد و چه نباشد باید او را در نظر گرفت و بعد هم آن را به روان شناسان اجتماعی نشان داد تا درباره تأثیر آن روی مخاطب نظر دهد و اگر نظر این روان شناسان تأثیر منفی این طرح ها و المان هاست، آنها را به کار نبرد.

او می گوید: اگر می خواهیم یک نماد بچه هاه به کار ببریم گذشته از فرم ها و رنگ هایی که مختص بچه ها است، باید نگاه محتوایی هم داشته باشیم. باید در این آثار مخاطب خاص را حذف کرد و مخاطب عام را که کودک است، در نظر گرفت و دقت کرد با یک نماد چه پیامی به کودک فرستاده می شود. او راه رسیدن به چنین هدفی و حذف چنین مشکلاتی را در شکل گیری یک نهاد کارشناسی مستقل می داند که تنها مرجع تصمیم گیرنده درباره این آثار باشند. نهادی شامل روان شناس، هنرمندان گرافیست و نقاش و نیز افرادی که برای نصب این المان ها در جای درست تصمیم بگیرند.

منبع: همشهری آنلاین
انتشار: 19 مهر 1399 بروزرسانی: 19 مهر 1399 گردآورنده: romantizm.ir شناسه مطلب: 820

به "بهار رنگی و خانواده موتورسوار" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "بهار رنگی و خانواده موتورسوار"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید