انگشتر نامزدی در کدام دست انداخته می گردد؟ - وبلاگ داستان نویسی

برای این سوال که انگشتر نامزدی یا حلقه ازدواج را باید در کدام دست انداخت پاسخ از پیش مشخص شده ای وجود ندارد. انتخاب شما بسته به فرهنگ، مذهب و جایی که زندگی می کنید و یا حتی اینکه چپ دست یا راست دست باشید می تواند متفاوت باشد.

انگشتر نامزدی در جوامع مختلف

اولین بار رومی ها بودند که حلقه را در انگشت چهارم دست چپ انداختند، زیرا آنها باور داشتند که این انگشت آغاز رگ عشق است؛ رگی که به قلب منتهی می گردد.

عده ای معتقدند این انگشت به دلیل این رسم قدیمی بر دیگر انگشتان ترجیح داده می گردد که انگشت اول (شست) را به نام پدر، انگشت دوم به نام پسر و انگشت سوم را به نام روح القدس نام گذاری نموده اند. بنابراین داماد پس از این که سه انگشت را نام برد و از آن ها گذشت حلقه را به دست عروس می اندازد.

این واقعیت هم وجود دارد که فلز کم استقامت تر در انگشت و دستی قرار بگیرد که کمتر از دیگر انگشتان استفاده و کمتر دچار صدمه و آسیب می گردد.

اما رسم کشورهای اروپای قاره ای، انداختن حلقه به دست راست است. البته یک استثنای تاریخی در نظام های سلطنتی این منطقه وجود داشت که اشراف زاده ها حلقه را در دست چپ می انداختند. در بعضی از کشورهای آمریکای جنوبی هم چون آرژانتین، زن و مرد هر کدام از یک حلقه استفاده می نمایند و این حلقه ها معمولاً خیلی شبیه دیگر حلقه های عروسی است، با این تفاوت که به جای طلا از نقره ساخته می گردد.

در کشورهای اسکاندیناوی همچون فنلاند و تروز هم مرد و هم زن یک انگشتر نامزدی بر دست می اندازند. در برزیل، این حلقه ها معمولا از طلا ساخته می گردد و سنتی هم برای چگونگی دادن حلقه نامزدی وجود ندارد. در این کشور، هم مرد و هم زن قبل از عروسی و در دوران نامزدی حلقه را بر دست راستشان و بعد از ازدواج حلقه را بر دست چپشان می اندازند. در اسکاندیناوی همچنین رسم است که بعضی زنان از سه حلقه استفاده می نمایند برای نامزدی، برای ازدواج و برای مادر شدن.

استفاده مردان از حلقه نسبتا جدید است. تا میانه قرن 20 بیشتر زنان بودند که حلقه در دست می کردند که شاید یادآور روزهایی بود که زنان جزوی از املاک و دارایی همسرانشان بودند. بعد از جنگ جهانی دوم بسیاری از مردان با جدایی های طولانی مدت از همسران خود روبرو شدند و از آن موقع آن ها نیز آغاز به استفاده از حلقه به عنوان نشانه ای از تاهل کردند یعنی آن چه موجب می گردد همیشه به یاد همسران خود باشند.

در ایسلند که نامزدی و ازدواج هر دو از طریق پول پذیرفته می شد حلقه، کمتر ضروری به نظر می رسید چرا که انتظار می رفت دختر هدایای خود را نقدی دریافت کند، با این حال حلقه در این کشور نیز استفاده می شد اما به سختی حلقه انگشت نام می گرفت چرا که به اشکال مختلف از استخوان، سنگ، کهربای سیاه، طلا و نقره ساخته می شد و گاهی اوقات به حدی پهن بود که اجازه نمی داد دست از آن عبور کند. در مراسم نامزدی داماد چهار انگشت و کف دست خود را از این حلقه عبور می داد و با این روش می توانست دست عروس خود را بگیرد. روس های یهودی نیز حلقه ازدواج را در انگشت سبابه می اندازند.

انگشتر نامزدی و صندلی آن در جوامع فعلی

اکنون نیز حلقه و پذیرش آن بخشی از مراسم ازدواج است و بیشتر مردم حلقه را در دست چپ خود می اندازند گر چه بعضی زنان اروپایی در دست راست هم از آن استفاده می نمایند.

در دوران جدید، بعضی از حلقه های عروسی زنان در دو قسمت جداگانه ساخته می گردد. یک قسمت به او داده می گردد و او به عنوان انگشتر نامزدی به دست می اندازد تا وقتی که پیشنهاد ازدواج را می پذیرد و قسمت دیگر در مراسم عروسی موقعی که هر دو به دست انداخته می گردد. دو حلقه همچون یک حلقه به نظر می رسد.

انگشتر نامزدی و حلقه ازدواج در تمامی نقاط جهان تنها نشانه عشق نیست، بلکه نشانه تعهد نیز هست. حلقه نشانه تداوم زندگی نیز هست و اینکه عشق هرگز انتها نمی پذیرد. حلقه به معنای این است که فردی متعهد و صمیمی در زندگی فرد وجود دارد.

مجله خبرنگاران