اندیشکده، مهاجرستیزی چگونه عامل افول غرب خواهد شد؟ - وبلاگ داستان نویسی

گروه بین الملل خبرنگاران- مخالفان مهاجرت به کشورهای غربی در حال قدرت دریافت هستند. از لهستان گرفته تا ایالات متحده آمریکا، سیاستمداران به دنبال بستن مرزها و جلوگیری از ورود پناه جویان هستند. دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا چند ماه پیش در توئیتی نوشت: کشور ما جا ندارد.

اندیشکده فارن افرز در گزارشی، اما نوشته هراس های نابجای کشورهای غربی از مسائل امنیتی و نگرانی های آنها از به هم خوردن یکدستی های فرهنگی و نگرانی درباره از دست رفتن فرصت های شغلی باعث شده رهبران سیاسی در اروپا و شمال آمریکا از بحران جمعیت شناختی که گریبان آنها را گرفته غافل بمانند. مشکل آنها در واقع نه تعداد زیاد مهاجران بلکه، داشتن مهاجران اندک است.

مطابق این تحلیل، به دلیل تمایل کمتر اتباع کشورهای اروپایی و شمال آمریکا به فرزندآوری این کشورها در چند دهه پیش رو شاهد مسن تر شدن جمعیت ساکنان خود خواهند بود. این فرایند، از یک سو به رشد و پویایی اقتصاد لطمه خواهد زد و از طرف دیگر موجب خواهد شد نسبت جمعیت افراد در حال کار به افراد بازنشسته کمتر و کمتر گردد. ربات و هوش مصنوعی هم نخواهد توانست کشورهای ثروتمند را از معضلات مالی همراه با کاهش جمعیت نجات دهند. بنابراین، کشورهای ثروتمند جهان برای جلوگیری از افول و مبتلا شدن به معضلات لاینحل باید برای جذب مهاجران بیشتر کوشش نمایند نه اینکه آنها را پس بزنند.

آمارهایی که فارن افرز اشاره نموده به وضوح این فرایند را نشان می دهد: نرخ متوسط فرزندآوری هر زن اروپایی 1.6 کودک است و در آمریکای شمالی هم زنان کمتر از 1.9 فرزند دارند. پیش بینی می گردد ده کشور اروپایی و ژاپن تا سال 2050 شاهد افت 15 درصدی جمعیت خود باشند.

همچنین طی 65 سال آینده، جمعیت افراد در سن کار در اتحادیه اروپا احتمالا به حدود 44.5 میلیون نفر کاهش خواهد یافت و هر چه زمان بگذرد نیز از این تعداد کاسته خواهد شد. همزمان با این کاهش جمعیت، سن متوسط جمعیت هم افزایش خواهد یافت. در اروپا 25 درصد از جمعیت در حال حاضر بیش از 60 سال سن دارند؛ تا سال 2050 این نسبت به بیش از یک سوم جمعیت افزایش خواهد یافت. در سال 2080 شمار افراد بازنشسته در کشورهای اتحادیه اروپا 53.3 میلیون نفر بیشتر از تعداد بازنشستگان فعلی خواهد بود. در آمریکا هم شرایط چندان بهتر نیست. طبق آماری که اخیرا منتشر شده 80 درصد شهرهای آمریکا شاهد کاهش شدید جمعیت بزرگسالان در سنین کار خود بین سال های 2007 تا 2017 میلادی بوده اند.

مسن شدن جمعیت، نظام های ارائه خدمات رفاهی به شهفرایندان را به مرز فروپاشی می رساند. به عنوان مثال، اسپانیا باید بین سال های 2004 تا 2050 میزان هزینه های خود در بخش بهداشت، مراقبت از سالمندان و پرداخت مستمری به بازنشستگان را به 10 درصد فراوری ناخالص داخلی اش افزایش دهد.

جمعیت مسن به پویایی اقتصاد هم لطمه می زند. از سال 1960، در کشورهای گروه هفت که افراد بازنشسته کمتر از 10 درصد جمعیت را تشکیل داده اند نرخ سرانه رشد فراوری ناخالص داخلی به طور متوسط 4 درصد بود. وقتی که جمعیت بازنشسته ها به بین 10 تا 20 درصد رسید، متوسط نرخ سرانه رشد دو درصد بود و وقتی که بیش از 20 درصد جمعیت به بالای 65 سال رسید، سرانه فراوری ناخالص داخلی به طور متوسط 0.4 درصد شد. برآورد اقتصاددانان در اندیشکده رند نشان می دهد مسن شدن جمعیت باعث کاهش 1.2 درصدی رشد سالانه فراوری ناخالص داخلی آمریکا و کاهش 0.6 درصدی این شاخص در دهه آینده خواهد شد.

علاوه بر این، مهاجرت معکوس به ویژه در آمریکا این بحران را دوچندان نموده است. با وجود اینکه میانگین حقوق پرداختی در آمریکا حداقل سه برابر مکزیک است اما بسیاری از اتباع مکزیک که در خاک آمریکا زندگی می کردند در ماه ها و سال های اخیر ترجیح داده اند تا آمریکا را ترک نموده و به کشور خود بازگردند. این مسئله باعث شده تا آمریکا نیز نیروی کار ارزان قیمت تر را نیز از دست بدهد. یکی از دلایل اصلی این اتفاق این است که کشورهای پیشرفته ای نظیر آمریکا، نتوانسته اند ارتباطات فرهنگی لازم برای ماندن مهاجران در کشورهایشان را ایجاد و حفظ نمایند.

نویسنده این مقاله در انتها توصیه می نماید که خروج از این بحران جز با تغییر سیاست های فعلی دولت های غربی در رابطه با عدم پذیرش مهاجران و پناهجویان میسر نخواهد شد و برای مقابله با این کاهش شدید جمعیت و بحران مالی که گریبان غرب را خواهد گرفت، کشورهای صنعتی و ثروتمند باید کوشش نمایند تا در جذب مهاجران و پناهجویان از یکدیگر سبقت بگیرند.

.