عصر طلایی تلویزیون - وبلاگ داستان نویسی

تیام یابنده| ابزار ها و دستگاه های رادیویی که چندین دهه بر اتاق های نشیمن مسلط شده بودند، در آستانه دهه 50 به آشپزخانه ها و اتاق های خواب منتقل شده بودند تا فضا را برای مرکز توجه جدیدی خالی نمایند: تلویزیون.

نخستین عصر طلایی تلویزیون، تقریبا بازه ای زمانی از اواخر دهه 1940 تا اواخر دهه 50 در ایالات متحده و دوره فراوری تلویزیون پخش زنده (تلویزیون زنده، فراوریات تلویزیونی است که هم زمان با وقایع، در زمان واقعی پخش می گردد Live television) و سریال هایی با تنوع محتوایی در ژانر های سینمایی که در ابتدا در قالب یک anthology series است (یک سریال رادیویی، تلویزیونی یا فیلم است که داستانی متفاوت و شخصیت های مختلفی را در هر قسمت، فصل یا چند فیلم کوتاه ارائه می دهد).

مانند سریال (Alfred Hitchcock Presents 1955,65) نیز شایان ذکر است که تلویزیون و سریال تلویزیونی در دهه های 30 میلادی در سینمای Experimental اکسپریمنتال یا تجربه گرا با سریالی به نام The Television Ghost که به صورت قسمت های 15 دقیقه ای به روایت داستان های قتل از زبان ارواح کشته شده می پرداخت شروع شد.

صنعت تلویزیون

فرهنگ لغت تاریخی می گوید: عصر طلایی تلویزیون با سریال تلویزیونی Kraft Television Theatre در 7 می 1947 شروع شد و با آخرین نمایش زنده در سریال Playhouse 90 در سال 1957 به خاتمه رسید که از عوامل مؤثر بر آن می توان به ظهور نوار های ویدئویی و تغییر و تنوع در نگاه مخاطب در موازات با تکرار و سکون فراوریات تلویزیونی آن موقع اشاره نمود.

اما فرایندی که در قرن بیستم با شکل دریافت شبکه هایی که از مهم ترین آن ها می توان به HBO در دهه 80 در آمریکا، تا امروز (شبکه ها و سرویس های پخش آنلاین مانند، Youtube tv ,Slingtv ,Netflix, Adultswim ,Hulu, (Fox,Amazon,Disney plus.

اینترنت (stream online) و نیز عرصه تغییر سینمای دیجیتال و تأثیر آن در فرایند فراوریات سینمایی؛ رقابت موازی صنعت و تکنولوژی مابین سینما و تلویزیون در عرصه جذب مخاطب مانند اکران و پخش 3D و... تا فراوری سریال هایی مانند Breaking bad، lost و به خصوص True detective که در آن کارگردانی تمامی اپیزود ها توسط یک کارگردان (Cary Joji Fukunaga) و ایجاد یکپارچگی در نوع نگاه هنری و بصری که در فیلم های سینمایی دیده می گردد را داراست، باعث جلب توجه و ورود دوباره بسیاری از کارگردانان صاحب سبک مانند دیوید فینچر، دیوید لینچ و استیون سودربرگ به عالم تلویزیون و قصه گویی در این جریان و عصر جدید طلایی تلویزیون در این دهه شده است.

با نگاهی به اوج و فرود دوران طلایی تلویزیون و عصر جدیدی که در آن قرار گرفته ایم شاید شرکت ها و سرویس های پخش آنلاین داخلی و ایرانی نیز بتوانند به عصری طلایی با انتخاب درست و برنامه ریزی فراوریی در ژانرها، فرم ها و فضا های روایی متفاوت جان تازه ای به مخاطبان ایرانی حتی با تأثیر بر سینمایی که شاید در روایت قصه ها به تکرار رسیده ببخشند، چراکه فیلم مدیایی برای کارگردان و تلویزیون مدیایی برای نویسنده است، بنابراین با تنوع و شناخت، همچنین حمایت نویسندگان و فیلم سازان مجرب با نگاه های جدید در سبک ها و ژانر های متفاوت عصری طلایی در فراوریات سینمایی داشته باشیم.