حراج هتل برای فرار از رکود - وبلاگ داستان نویسی

به گزارش دنیای اقتصاد، با وجود گذشت بیش از یک سال از همه گیری کرونا در ایران و بازگشت بسیاری از مشاغل به سمت بهبود اقتصادی، بخش گردشگری همچنان فرایند نزولی خود را پشت سر می گذارد. با توجه به اینکه هتل ها بیشترین میزان سرمایه گذاری را در بخش گردشگری دارند و در مقایسه با دیگر بخش ها هزینه های جاری بالاتری دارند، در بحران کرونا با بیشترین میزان آسیب و خسارت روبرو شده اند. در پاییز سال گذشته به دلیل نبود مسافر داخلی و خارجی در استان های پرسفر، هتل ها با بیشترین میزان خسارت و آسیب روبرو شدند. بعضی از آنها به دلیل بدهی ها و هزینه های جاری بسیار سنگین نگهداری هتل اقدام به فروش آن کردند. انتظار می رفت پس از رکود سنگین بخش گردشگری به ویژه صنعت هتلداری و کوشش بازار گردشگری دنیا در جهت بازیابی این صنعت شرایط برای فعالان گردشگری در ایران نیز بهبود یابد. نه تنها صنعت هتلداری در جهت بهبود قرار نگرفته بلکه بسیاری از مراکز گردشگری نیز به دلیل اعمال محدودیت های گسترده سفر، از دست دادن مشتریان و بدهی های گسترده به بانک ها اقدام به فروش مراکز خود نموده اند.

فروش دو مرکز گردشگری در گیلان، با توجه به موقعیت مکانی و ارزش واقعی ملک به نظر می رسد ارزان قیمت گذاری شده است. مرکز گردشگری با ابعاد بیش از هزار مترمربع با قیمت حدود سه میلیارد تومان به فروش گذاشته شده و یک هتل حدود 900 مترمربع در یک منطقه بسیار گردشگرپذیر زیر یک میلیارد تومان نرخ گذاری شده است. این نشان دهنده آسیب جدی و طولانی مدت بر فعالان گردشگری است که آینده ای برای ادامه فعالیت های خود در این بخش متصور نیستند.، از این رو اقدام به واگذاری فعالیت خود نموده اند. این درحالی است که سال گذشته هتل ها تقریبا به اندازه ارزش واقعی به فروش گذاشته شده بودند.

اگرچه در تعطیلات نوروز 1400 سفرها بار دیگر برقرار شد اما سهم هتل ها و مراکز اقامتی رسمی تنها سه درصد از حجم کل مسافران بوده و بیش از 70 درصد ظرفیت هتل ها همچنان خالی مانده و تنها 150 هزار خانوار از اقامتگاه های رسمی همچون هتل استفاده نموده اند. در واقع بازگشت سفرها تاثیری بر فرایند بهبودی این مراکز نداشته است که می توان براساس دو عامل آنالیز کرد. نخست به دلیل هزینه ها و گران بودن اقامتگاه ها نسبت به سطح اقتصادی و درآمدی خانوارها و دیگر اینکه افراد اقامتگاه های عمومی را از نظر پروتکل های بهداشتی امن نمی دانند. این امر ناشی از بی اعتمادی گردشگران به استفاده از مراکز عمومی و تغییر سبک سفرها به سمت بومگردی و کمپ زدن است که با توجه به نگرانی های ناشی از ابتلا به کرونا کاملا طبیعی است و در تمام دنیا این نگرانی ها و اقامت در مراکز شخصی وجود دارد. اما تفاوت عمده، در کوشش دولت ها در حفاظت از مشاغل و نحوه مدیریت بحران است. بسیاری از کشورها پس از بحران کرونا، اقدامات سریع و مهم در جهت حمایت از فعالان گردشگری را ضروری و لازم دانسته و از سقوط این بازار جلوگیری کردند. بسیاری از کشورها از جمله چین، سنگاپور، ژاپن، استرالیا، نیوزیلند، پرتغال، انگلیس، کانادا، ایسلند، فرانسه و... با در پیش دریافت سه سیاست حمایتی شامل حمایت اقتصادی از کارگران، حمایت اقتصادی از شرکت ها و فعالان گردشگری و ایجاد نقدینگی در راستای نجات بازار گردشگری خود گام برداشتند و حداقل در بهبود بازار گردشگری داخلی خود پیروز بوده اند.

محدودیت های گردشگران بین المللی که همچنان در بسیاری از کشورهای دنیا برقرار است منجر به حذف توریسم بین المللی و درآمدهای حاصل از آن در کوتاه مدت شده است. اما بازیابی و بهبود گردشگری داخلی در حال حاضر بهترین فرصت را برای فعالان گردشگری در جهت جبران خسارت های سنگین و بازگشت مجدد به ادامه فعالیت های آنان به وجود آورده است. از این رو بسیاری از کشورهای گردشگرپذیر که اقتصادشان وابسته به درآمدهای صنعت گردشگری است، با مدیریت صحیح و ارائه برنامه های راهبردی و اعطای تسهیلات لازم به فعالان توریسم علاوه بر بازیابی گردشگری داخلی، گامی مهم و جدی در جهت بهبودی آن برداشته اند. آمارها نشان می دهد که بعضی از کشورها پیروزیت چشمگیری در بهبود توریسم داخلی خود داشته اند، به طوری که تا سال 2022 به شرایط پیش از کرونا (2019) بازخواهند گشت.

این در حالی است که در ایران علاوه بر حذف گردشگر های خارجی، به دلیل اعمال محدودیت های سفر داخلی طی بازه زمانی طولانی، بخش گردشگری حتی بازار داخلی خود را از دست داده و فرایند افولی و شکست فعالیت های این بخش همچنان ادامه دارد. بنابراین، علاوه بر هتل ها دیگر مراکز گردشگری نیز در شرایط مکوششی شدن قرار دارند که این امر می تواند آینده بازار گردشگری ایران را با بحرانی جدی روبرو کند و حتی به مرحله فروپاشی برساند، از این رو نخستین راه نجات بازار گردشگری از رکود کامل، حمایت همه جانبه دولت از این صنعت است که با الگوگیری مناسب از سایر کشورها و عمل به توصیه های سازمان های بین المللی مرتبط امکان پذیر خواهد شد. باتوجه به اینکه بسیاری از مشاغل از ادامه جهت فعالیت خود بازماندند و تعدادی در معرض تعطیلی قرار دارند و همچنین بسیاری از کارکنان این بازار شغل خود را از دست داده اند تنها با مدیریت صحیح و ارائه برنامه های راهبردی و اعطای تسهیلات لازم به فعالان توریسم می توان از سقوط کامل بازار گردشگری ایران جلوگیری کرد.

فروش مراکز گردشگری هشداری جدی به سیاستگذاران کشوری است که درصورت عدم حمایت ها و اقدامات لازم بدترین سناریوهای ممکن برای بازار گردشگری اتفاق خواهد افتاد و در صورت ادامه این فرایند بیش از دو سوم فعالان این بخش، امکان فعالیت در این بخش را نخواهند داشت و در حال حاضر پل داخلی گردشگران خارجی در آستانه تخریب قرار گرفته و لیدرها و فعالان گردشگری به دلیل ادامه آسیب ها از فعالیت در بازار گردشگری فرار می نمایند و فرایند به حراج گذاشتن مراکز گردشگری نه تنها متوقف نخواهد شد بلکه افزایش خواهد یافت. همچنین اشتغال بسیاری دیگر در معرض خطر قرار گرفته و اقتصاد بخش گردشگری با رکود گسترده تری همراه می گردد.